Η αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη εμφανίζεται σε ποσοστό περίπου 16,6% (5-22%) των ασθενών με βουβωνοκήλη.

Οι βουβωνοκήλες θεωρείται ότι έχουν τόσο κληρονομικό όσο και επίκτητο χαρακτήρα. Οι περισσότερες κήλες ενηλίκων θεωρούνται επίκτητες. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η γενετική παίζει σημαντικό ρόλο. Οι ασθενείς με γνωστό οικογενειακό ιστορικό κήλης έχουν τουλάχιστον 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν βουβωνοκήλη από τους υπόλοιπους ασθενείς. Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι ορισμένες ασθένειες όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το σύνδρομο Ehlers-Danlos και το σύνδρομο Marfan συμβάλλουν στην αυξημένη συχνότητα εμφάνισης βουβωνοκήλης. Επίσης, πιστεύεται ότι η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, όπως παρατηρείται στην παχυσαρκία, τον χρόνιο βήχα, την άρση βαρών και την καταπόνηση λόγω δυσκοιλιότητας, παίζει επίσης ρόλο στην ανάπτυξη μιας βουβωνοκήλης.

Η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης είναι μια κοινή χειρουργική επέμβαση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπολογίζεται ότι πραγματοποιούνται περίπου 800.000 βουβωνοκήλες ετησίως. Οι βουβωνοκήλες αντιπροσωπεύουν το 75% όλων των κήλων του κοιλιακού τοιχώματος. Η συχνότητα εμφάνισης βουβωνοκήλης έχει ηλικιακή κατανομή, με κορυφώσεις γύρω στην ηλικία των 5 ετών και μετά την ηλικία των 70 ετών.

Στο παρελθόν, οι αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες επισκευάζονταν διαδοχικά για να αποφευχθεί η τάση στη γραμμή συρραφής που θεωρήθηκε υπεύθυνη για υψηλά ποσοστά υποτροπών, αλλά η χρήση προσθετικών πλεγμάτων για την ταυτόχρονη αποκατάσταση της βουβωνοκήλης άμφω έχει γίνει η συνήθης πρακτική.

Με τη λαπαροσκόπηση αποκαθίστανται με ασφάλεια, ταχύτατα, μόνιμα και με ελάχιστη δυσφορία για τον ασθενή και οι δύο πλευρές στον ίδιο χρόνο.

Μια αμφοτερόπλευρη βουβωνική κήλη εμφανίζεται όταν αναπτύσσονται κήλες και στις δύο πλευρές της βουβωνικής χώρας.

Αυτό συμβαίνει όταν το κοιλιακό τοίχωμα εξασθενεί, επιτρέποντας στους ιστούς ή τα ενδοκοιλιακά όργανα να περάσουν δια του αυχένα της κήλης εκτός της φυσιολογικής τους θέσης.

Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν ορατά εξογκώματα και στις δύο πλευρές της βουβωνικής χώρας, δυσφορία και πόνο κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων όπως η ανύψωση ή ο βήχας.

Οι αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες διαγιγνώσκονται απλά με την κλινική εξέταση.

Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία για την αποκατάσταση αμφοτερόπλευρων κήλων και την πρόληψη μελλοντικών επιπλοκών.

 

Τι προκαλεί μια αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη?

Οι αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες μπορεί να προκληθούν από διάφορους παράγοντες, πολλοί από τους οποίους συμβάλλουν στην αποδυνάμωση ή την καταπόνηση των κοιλιακών μυών. Μερικές κοινές αιτίες περιλαμβάνουν:

• Συγγενής αδυναμία: Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με ένα φυσικά ασθενέστερο κοιλιακό τοίχωμα, καθιστώντας τους πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κήλης. Με απλά λόγια, κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής ενδομήτριας ανάπτυξης, οι όρχεις κατεβαίνουν από την κοιλιά στο όσχεο περνώντας από 2 προσχηματισμένες οπές. Περίπου στις 40 εβδομάδες οι οπές αυτές κλείνουν, αφήνοντας να περνάει μέσα από το βουβωνικό κανάλι μόνο ο σπερματικός πόρος, νεύρα και τα σπερματικά αγγεία. Η πλήρης αποτυχία αυτού του κλεισίματος μπορεί να οδηγήσει σε κήλη στον παιδιατρικό πληθυσμό, ενώ η περιοχή συνεχίζει να αποτελεί ένα ευένδοτο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος εφ’ όρου ζωής. Γι’ αυτό και η βουβωνοκήλη είναι συντριπτικά συχνότερη στους άνδρες.
  Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με βουβωνοκήλη έχουν επιδείξει υψηλότερες αναλογίες κολλαγόνου τύπου ΙΙΙ σε σύγκριση με τον τύπο Ι. Το κολλαγόνο τύπου Ι σχετίζεται με καλύτερη αντοχή εφελκυσμού από τον τύπο ΙΙΙ.
• Χρόνια καταπόνηση: Δραστηριότητες που ασκούν επαναλαμβανόμενη πίεση στους κοιλιακούς μύες, όπως η άρση βαρών, ο επίμονος βήχας ή η συχνή δυσκοιλιότητα, μπορούν να οδηγήσουν σε σχηματισμό κήλης.
• Γήρανση: Καθώς μεγαλώνουμε, οι μύες και οι ιστοί τείνουν να εξασθενούν, αυξάνοντας τον κίνδυνο κήλης.
• Παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος ασκεί πρόσθετη πίεση στο κοιλιακό τοίχωμα, αυξάνοντας την πιθανότητα κήλης.
• Προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις: Προηγούμενες κοιλιακές χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να αποδυναμώσουν τον μυϊκό ιστό, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη κήλης και στις δύο πλευρές της βουβωνικής χώρας.

Ποια είναι τα συμπτώματα μιας αμφοτερόπλευρης βουβωνικής κήλης?

Τα συμπτώματα μιας αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης μπορεί να ποικίλουν σε σοβαρότητα, αλλά τα κοινά σημεία περιλαμβάνουν:

• Ορατά εξογκώματα: Μπορεί να παρατηρήσετε ένα εξόγκωμα ή διόγκωση και στις δύο πλευρές της βουβωνικής σας χώρας, το οποίο μπορεί να γίνει πιο έντονο όταν στέκεστε, βήχετε ή σηκώνετε βαριά αντικείμενα. Τα εξογκώματα αυτά μπορεί να εξαφανίζονται όταν ξαπλώνετε.
• Δυσφορία ή πόνος στη βουβωνική χώρα: Οι κήλες μπορεί να προκαλέσουν πόνο ή δυσφορία στην περιοχή της βουβωνικής χώρας, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που αυξάνουν την κοιλιακή πίεση, όπως η ανύψωση, ο βήχας ή η κάμψη.
• Αίσθημα βάρους ή αδυναμία: Μια αμφοτερόπλευρη κήλη μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε την περιοχή της βουβωνικής χώρας σας να βαριά, αδύναμη ή «άβολη».
• Πόνος ή πρήξιμο στους όρχεις: Στους άνδρες, η κήλη μπορεί να επεκταθεί στο όσχεο, προκαλώντας οίδημα ή πόνο στους όρχεις.

Πως θεραπεύεται η αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη?

Η μόνη θεραπεία για μια αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη είναι η χειρουργική επέμβαση. Οι κήλες δεν θεραπεύονται μόνες τους και με την πάροδο του χρόνου μπορούν να γίνουν μεγαλύτερες, πιο οδυνηρές και μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές.

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι χειρουργικής επέμβασης για την αποκατάσταση της κήλης:

1. Ανοικτή αποκατάσταση κήλης: Επιλέγεται πλέον σε ελάχιστες ειδικές περιπτώσεις. Σε αυτή την παραδοσιακή προσέγγιση, ο χειρουργός κάνει μια τομή στην περιοχή της βουβωνικής χώρας, ωθεί τον ιστό της κήλης πίσω στη θέση του και ενισχύει το κοιλιακό τοίχωμα με ράμματα και μερικές φορές ένα συνθετικό πλέγμα για να αποτρέψει την υποτροπή.
2. Λαπαροσκοπική αποκατάσταση κήλης: Αυτή η ελάχιστα επεμβατική τεχνική περιλαμβάνει την πραγματοποίηση τριών μικρών τομών και τη χρήση κάμερας (λαπαροσκόπιο) για την καθοδήγηση της αποκατάστασης και στις 2 πλευρές. Ο χειρουργός εισάγει ειδικά εργαλεία μέσω των τομών για την αποκατάσταση της κήλης χρησιμοποιώντας πλέγμα. Η λαπαροσκοπική χειρουργική οδηγεί σε γενικά καλύτερα αποτελέσματα τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, ταχύτερη ανάρρωση, λιγότερη μετεγχειρητική δυσφορία, ταχεία και πλήρη επάνοδο στην καθημερινότητα.