Το δέρμα αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος και άρα εστία ανάπτυξης πολλαπλών βλαβών και εκδηλώσεων παθολογικών καταστάσεων. Οι επεμβάσεις του δέρματος, υποδορίου ιστού και των μαλακών μορίων, ακόμη κι αν είναι αρκετά είναι αρκετά εργώδεις και απαιτούν πλαστική αποκατάσταση, μπορούν συχνά να διενεργηθούν με ασφάλεια και άριστο λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα στα πλαίσια εξωτερικού ιατρείου με τοπική αναισθησία. Εφόσον η φύση, η θέση και η αναμενόμενη πολυπλοκότητα της επέμβασης δεν το επιτρέπουν, απαιτείται επέμβαση με γενική αναισθησία.

Οι συνηθέστερες παθήσεις των επιφανειακών ιστών που απαιτούν χειρουργική αφαίρεση ή φροντίδα γενικότερα είναι:

Τραύμα:

Είναι η λύση της συνέχειας του δέρματος. Απαιτεί επιμελή καθαρισμό και περιποίηση – συρραφή με τη χρήση τεχνικών πλαστικής αποκατάστασης ώστε να έχουμε άριστα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα.

Έγκαυμα:

Όταν είναι μεγάλης έκτασης απειλούν τη ζωή του ασθενούς. Σε ελαφρύτερες περιπτώσεις χρήζουν συχνών αλλαγών, καθαρισμών και παρακολούθησης.

Έλκη κατάκλισης:

Οφείλονται στην άσκηση συνεχούς υψηλής πίεσης σε σημεία του σώματος. Αφορούν κατακεκλιμένους για μακρά χρονικά διαστήματα ασθενείς (παραπληγικοί, ασθενείς Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, πολυτραυματίες κ.α.). Η θεραπεία απαιτεί την άρση του αιτίου και το χειρουργικό καθαρισμό και περιποίηση των ελκών. Χρησιμοποιούμε ειδικές τεχνικές και υλικά που βοηθούν την ταχύτερη επούλωση.

Υπερτροφικές ουλές και χηλοειδή:

Αποτελούν διαταραχές της επούλωσης παλαιότερων τραυμάτων. Απαιτούν προσεκτικό προεγχειρητικό σχεδιασμό και χρησιμοποίηση ειδικών τεχνικών και μέσων (ελαστική περίδεση, laser, τοπικές θεραπείες κ.α.) για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα.

Βακτηριακές παθήσεις (θυλακίτιδα, ιδρωταδενίτιδα, δοθιήνες, διαπυημένες σμηγματογόνες κύστεις):

Για τη θεραπεία τους μπορεί να χρειαστεί να ληφθούν μέτρα από την απλή τοπική υγιεινή μέχρι και την αφαίρεση αυτών των βλαβών.

Ιογενείς παθήσεις (θηλώματα, κονδυλώματα):

Η θεραπεία των θηλωμάτων είναι χειρουργική, με τοπική φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική εκτομή ή συνδυασμό και των δύο μεθόδων. Το ίδιο ισχύει και για την κονδυλωμάτωση, η οποία λόγω αυξανόμενης συχνότητας και σημαντικότητας περιγράφεται αλλού.

Διάφορες κύστεις (επιδερμικές, δερμοειδείς κ.α.):

Θεραπεία τους είναι η χειρουργική αφαίρεση.

Λίπωμα:

Καλοήθης όγκος του υποδορίου από λιποκύτταρα. Αφαιρείται χειρουργικά και υπό τοπική αναισθησία.

Σπίλοι (¨ελιές¨):

Δεν έχουν όλοι κακόηθες δυναμικό. Σπίλοι που είναι ύποπτοι (αλλάζουν σχήμα – χρώμα – έκταση, παρουσιάζουν αιμορραγία ή άλλα ενοχλήματα) αφαιρούνται εντός ορίων ασφαλείας και το τραύμα αποκαθίσταται με πλαστικές τεχνικές προς επίτευξη ανώτερου αισθητικού αποτελέσματος.

Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος:

Πρόκειται για όγκο ο οποίος δεν μεθίσταται αλλά επεκτείνεται μόνο τοπικά. Εμφανίζεται σε μέρη του σώματος εκτεθειμένα στην ηλιακή ακτινοβολία και είναι συχνότεροσε ηλικιωμένους. Είναι πολύμορφο και μπορεί να μοιάζει με όζο, εξελκωμένη περιοχή ερυθρού, καστανού ή στικτού χρώματος. Θεραπεύεται χειρουργικά με ηλεκτροκαυτηρίαση, laser ή ευρεία εκτομή.

Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα:

Πρόκειται για επιφανειακό καρκίνωμα του δέρματος το οποίο μπορεί να δώσει και λεμφαδενικές μεταστάσεις. Η θεραπεία είναι ίδια με του βασικοκυτταρικού καρκινώματος.

Μελάνωμα του δέρματος:

Κακοήθης όγκος ο οποίος προέρχεται από τα μελανινοκύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας. Στο 70% των περιπτώσεων προέρχεται από δερμοεπιδερμικούς σπίλους. Η πρόγνωση εξαρτάται κυρίως από τη σε βάθος επέκταση του μελανώματος και την παρουσία ή όχι μεταστάσεων. Η θεραπεία απαιτεί ευρεία εκτομή της πρωταρχικής βλάβης και βιοψία λεμφαδένα φρουρού ή/και λεμφαδενικό καθαρισμό, εφόσον αποδειχθεί ακτινολογικά η εξαιρεσιμότητα της νόσου. Εάν υπάρχει αποδεδειγμένη μεταστατική νόσος η χειρουργική θεραπεία δεν έχει όφελος.