Εκκολπώματα Οισοφάγου

Τα εκκολπώματα είναι προβολές μερικών (εκκολπώματα ώσεως) ή όλων (εκκολπώματα έλξεως) των χιτώνων του οισοφάγου. Δεν είναι σπάνια και συνήθως συνυπάρχουν με διαταραχές της κινητικότητας του οισοφάγου. Αναλόγως της θέσεως και τη φύσης τους διακρίνονται σε:

• Φαρυγγοοισοφαγικά εκκολπώματα (Zenker): Είναι τα συχνότερα, εμφανίζονται συνηθέστερα σε άντρες άνω των 60 ετών. Η εμφάνιση συμτωμάτων γενικά καθυστερεί, με την πάροδο του χρόνου όμως το εκκόλπωμα μεγαλώνει και ο ασθενής παραπονείται για δυσφαγία, επιστροφή δύσοσμων και άπεπτων τροφών στο στόμα και συμπτώματα από το αναπνευστικό (χρόνιος βήχας, πνευμονία) λόγω εισρόφησης. Η διάγνωση είναι σχετικά απλή με τον κατάλληλο ακτινολογικό έλεγχο. Η θεραπεία είναι χειρουργική (εκτομή του εκκολπώματος και μυοτομή).
• Εκκολπώματα εξ έλξεως: Αποτελούνται από όλους τους χιτώνες του οισοφάγου και δημιουργούνται όταν φλεγμαίνοντες λεμφαδένες συμφύονται με τον οισοφάγο και τελικά λόγω ίνωσης έλκουν τον οισοφάγο. Είναι κατά κανόνα μικρά, με ευρύ στόμιο και γενικά δεν προκαλούν συμπτώματα και ούτε χρήζουν θεραπείας. Η αρχική πάθηση που οδήγησε στη λεμφαδενοπάθεια και τη δημιουργία τους, αντιμετωπίζεται αναλόγως.
• Επιφρενικά εκκολπώματα: Αφορούν τον κατώτερο οισοφάγο (τα τελευταία 10cm). Ενδέχεται να πάρουν μεγάλες διαστάσεις και συνήθως είναι αποτέλεσμα αχαλασίας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσφαγία, κατακράτηση, αναγωγές, εισρόφηση. Η χειρουργική εκτομή του εκκολπώματος είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία.