Ποιές είναι οι καλοήθεις παθήσεις του μαστού;

Πολλές και διάφορες. Συνοπτικά μόνο οι συνηθέστερες είναι οι παρακάτω:

1. Υπεράριθμοι μαστοί ή θηλές: Συγγενής ανωμαλία άνευ ουσιαστικής σημασίας που συνήθως δεν αποτελούν καν αισθητικό πρόβλημα.

2. Οξεία μαστίτιδα – απόστημα – συρίγγιο: Οξεία φλεγμονή μικροβιακής αιτιολογίας συνήθως σε θηλάζουσες. Επί αποστήματος χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση για την παροχέτευση και τον καθαρισμό του.

3. Νέκρωση του λίπους: Σχετικά σπάνια και οφείλεται σχεδόν πάντα σε τραύμα. Η βιοψία συχνά απαιτείται, γιατί κλινικά και απεικονιστικά η πάθηση αυτή προσομοιάζει με τον καρκίνο.

4. Πορεκτασία: Διάταση των γαλακτοφόρων πόρων κάτω από τη θηλή. Μπορεί να προκαλεί έκκριση από τη θηλή, δυσμορφία αυτής και ψηλαφητή μάζα. Θεραπεύεται χειρουργικά.

5. Γαλακτοκήλη: Απλή κύστη γεμάτη γάλα. Συνήθως σε νεαρές γυναίκες λίγο μετά τη διακοπή της γαλουχίας. Απλή αναρρόφηση με βελόνη του περιεχομένου είναι θεραπευτική.

6. Νόσος του Mondor: Επίπονη θρομβοφλεβίτιδα των επιφανειακών φλεβών. Αυτοπεριοριζόμενη και δεν απαιτεί ειδική θεραπεία.

7. Πυώδης ιδρωταδενίτιδα.

8. Σμηγματογόνος κύστη του δέρματος του μαστού: Πρόκειται για ¨σπυράκι¨ του δέρματος, διαφόρου μεγέθους και βαθμού φλεγμονής. Παροχετεύεται ή αφαιρείται χειρουργικά.

9. Ινοκυστική μαστοπάθεια: Η πιο συχνή πάθηση του μαστού. Αποτελεί διαταραχή της φυσιολογικής ανάπτυξης και των κυκλικών μεταβολών του μαστού ως αποτέλεσμα της ορμονικής διέγερσης του οργάνου (οιστρογόνα – προγεστερόνη). Αφορά γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, ενώ σπανίζει ή υποχωρεί μετά την εμμηνόπαυση. Χαρακτηρίζεται από πόνο, αίσθημα βάρους των μαστών, πολλαπλά αμφοτερόπλευρα οζίδια. Γενικά δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου, εκτός από συγκεκριμένες μορφές της που αυξάνουν τον κίνδυνο μέχρι και 5 φορές πάνω από το φυσιολογικό.

10. Ινοαδένωμα: Ο συχνότερος καλοήθης όγκος του μαστού. Θεωρείται περισσότερο ως παρέκκλιση της φυσιολογικής ανάπτυξης παρά ως νεόπλασμα. Μπορεί να απαιτηθεί αφαίρεση του ινοαδενώματος για λόγους διαγνωστικούς, αισθητικούς ή απλά για τον καθησυχασμό της ασθενούς.

11. Ενδοπορικό θήλωμα: Βλάβη στο εσωτερικό του αυλού κάποιου γαλακτοφόρου πόρου. Μπορεί να προκαλέσει έκκριμα από τη θηλή. Απαραίτητη η μαστογραφία. Θεραπέυεται με τη χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος πόρου.

12. Φυλλοειδής όγκος: Συνήθως καλοήθης. Απαιτείται ευρεία τοπική εκτομή.