Ξένα Σώματα

Τα ξένα σώματα πρωκτού και ορθού

είναι καταγεγραμμένα ιστορικά ως μέρος του ορθοπρωκτικού τραύματος. Η πρώτη περιγραφείσα έκθεση σχετικά με τη διαχείριση των πρωκτικών ξένων σωμάτων χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και οι πρώτες αναφορές περιπτώσεων της σύγχρονης εποχής δημοσιεύθηκαν το 1919. Από αυτές τις αναφορές και έπειτα υπήρξε ένας σταθερός όγκος αναφορών περιπτώσεων και μικρών σειρών σχετικά με το θέμα, καθώς και δύο μεγάλες σειρές (∼100 περιπτώσεις η καθεμία από τη Ρωσία και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας). Η διαχείριση αυτού του ενδιαφέροντος προβλήματος έχει εξελιχθεί με την προσθήκη λαπαροσκοπικών, ενδοσκοπικών και ελάχιστα επεμβατικών χειρουργικών επιλογών.

Η μέση ηλικία κατά την παρουσίαση είναι τα 44 έτη, αλλά κυμαίνεται από 20 έως πάνω από 90 με σαφώς υψηλότερο ποσοστό ανδρών ασθενών (17–37:1). Σε ένα μεγάλο, αστικό δημόσιο νοσοκομείο, υπήρχε κατά μέσο όρο ένα ξένο σώμα στο ορθό ανά μήνα που παρατηρήθηκε από την υπηρεσία τραύματος, ωστόσο, η αναφερόμενη εμπειρία της κοινότητας είναι πολύ μικρότερη. Η πραγματική επίπτωση δεν είναι γνωστή, καθώς πολλοί ασθενείς δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια ή η διαχείριση δεν αναφέρεται επαρκώς για προφανείς λόγους.

Οι τύποι ξένων σωμάτων ποικίλλουν ευρέως, όπως και οι λόγοι εισαγωγής.

Τα αντικείμενα που συναντώνται είναι συνήθως οικιακά αντικείμενα. Οι λόγοι για την εισαγωγή σε φθίνουσα σειρά συχνότητας είναι ο αυτοερωτισμός, η απόκρυψη, η συμπεριφορά αναζήτησης προσοχής, η «τυχαία», η επίθεση και η ανακούφιση της δυσκοιλιότητας. Μερικοί ασθενείς παρουσιάζονται αμέσως μετά την αναγνώριση της αδυναμίας αφαίρεσης του αντικειμένου, ενώ άλλοι μπορεί να περιμένουν έως και 2 εβδομάδες μετά την εισαγωγή για να παρουσιαστούν για αξιολόγηση.

Οι ασθενείς με ξένα σώματα από το ορθό συχνά ντρέπονται για την κατάστασή τους και μπορεί να επιδιώξουν να αποκρύψουν την πραγματική φύση της επίσκεψής τους στον ιατρό. Απαιτείται υψηλός δείκτης υποψίας για την ακριβή διάγνωση της κατάστασής τους. Ταυτόχρονα, ο επαγγελματίας πρέπει να διατηρήσει τον μέγιστο βαθμό επαγγελματισμού. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτά τα αντικείμενα μπορούν να εισαχθούν υπό πίεση, ως μέσο επίθεσης ή ως εκδήλωση ψυχιατρικής διαταραχής. Είναι σημαντικό να είμαστε μη απειλητικοί και μη επικριτικοί, παρά το γεγονός ότι η αρχική αναφερόμενη περιγραφή της κατάστασης από τον αθενή μπορεί να είναι κατασκευασμένη.

Τα κοινά παράπονα περιλαμβάνουν πρωκτικό ή κοιλιακό άλγος, δυσκοιλιότητα ή τέλειο ειλεό και αδυναμία αποβολής αερίων και κοπράνων, έντονο κόκκινο αίμα από το ορθό ή ακράτεια. Σε ποσοστό έως και 20% των περιπτώσεων, οι ασθενείς ή κάποιος που τους συνοδεύει δεν θα αναφέρει αρχικά την ανησυχία ενός εισαχθέντος ξένου σώματος ως κύριο παράπονο.

Πως γίνεται η αφαίρεση ενός ξένου σώματος από τον πρωκτό;

Η εξαγωγή γίνεται πάντα με τη χορήγηση αναισθησίας, ώστε να επέλθει πλήρης χαλάρωση των μυών και να διευκολυνθεί η διαπρωκτική αφαίρεση του ξένου σώματος αλλά και για ευνόητους δεοντολογικούς λόγους. Αν η πρόσβαση στο ξένο σώμα διαπρωκτικά είναι αδύνατη, μπορεί να απαιτηθεί ενδοσκοπική αφαίρεση. Τελικά εάν και αυτή η προσπάθεια αποβεί άκαρπη, ή έχουν προκύψει επιπλοκές όπως ρήξη ή νέκρωση του εντέρου και περιτονίτιδα μπορεί να απαιτηθεί διακοιλιακή χειρουργική επέμβαση.

Σε κάθε περίπτωση, η χειρουργική εκτίμηση πρέπει να είναι άμεση προς αποφυγή επιπλοκών από την παραμονή του ξένου σώματος στο ορθό και η χρήση υπακτικών φαρμάκων, υποθέτων, κλυσμάτων κ.α. πρέπει να αποφεύγεται γιατί μπορεί να περιπλέξει περισσότερο την κατάσταση.

Καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε η λύση να είναι διακριτική, άμεση και ελάχιστα επεμβατική ωστε ο ασθενής να επιστρέψει άμεσα (αυθημερόν) στην καθημερινότητά του.