Τι είναι η σύνθετη κήλη κοιλιακού τοιχώματος;

Πρόκειται συνήθως για κήλες μεγαλύτερες από 10cm σε μέγεθος, υποτροπές ή/και με μεγάλο έλλειμμα και δυσλειτουργία ολόκληρου του κοιλιακού τοιχώματος. Ανάλογα με το μέγεθος και τη φύση της κήλης, αλλά και τη δύναμη του κοιλιακού σας τοιχώματος μπορεί να χρειαστείτε πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση.

Αυτές οι κήλες είναι συνήθως μετεγχειρητικές (συμβαίνουν μέσω της τομής μιας προηγούμενης κοιλιακής επέμβασης) και προκαλούνται από λανθασμένη χειρουργική τεχνική ή βλάβη στη διαδικασία επούλωσης μετά από μια επέμβαση. Το τραύμα μπορεί να «σπάσει» λόγω μόλυνσης, αιματώματος ή μιας συλλογής υγρού που ονομάζεται seroma (ύγρωμα). Επιπλέον, η επούλωση μπορεί να επηρεαστεί εάν υπάρχει παρατεταμένη αύξηση της πίεσης στο εσωτερικό της κοιλιάς, όπως συμβαίνει εάν ο ασθενής έχει αδιάκοπο βήχα, απόφραξη ούρων όπως στη διεύρυνση του προστάτη ή δυσκοιλιότητα. Η κακή επούλωση πληγών έχει συνδεθεί με το κάπνισμα, τον διαβήτη, την παχυσαρκία, τη μακροχρόνια χρήση στεροειδών φαρμάκων και τον υποσιτισμό.

Αποκατάσταση σύνθετης μετεγχειρητικής κήλης.

Ο χειρουργός σας θα λάβει υπόψη πολλούς παράγοντες κατά τον προγραμματισμό της επέμβασης:

• Εάν θα χρησιμοποιήσει προσθετικό υλικό (πλέγμα), ποιου είδους και τι μεγέθους.
• Σε ποιο στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος θα τοποθετηθεί το πλέγμα.
• Εάν τα στρώματα του κοιλιακού τοιχώματος πρέπει να απελευθερωθούν προκειμένου να μειωθεί η τάση της αποκατάστασης (π.χ. τεχνικές διαχωρισμού).

Οι στόχοι της επέμβασης είναι:

• Διατήρηση, ενίσχυση και αποκατάσταση της λειτουργίας του κοιλιακού σας τοιχώματος.
• Πρόληψη μελλοντικών επιπλοκών όπως στραγγαλισμός του εντέρου.
• Πρόληψη νέας υποτροπής της κήλης.
• Βελτίωση του σχήματος και της γενικής εικόνας της κοιλιάς σας. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι όπως ήταν η κοιλιά σας πριν υποβληθείτε σε οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση, αλλά θα πρέπει να είναι μια βελτίωση.

Η τεχνική TAR είναι η πιο σύγχρονη και αποδεδειγμένα αποτελεσματική επέμβαση αποκατάστασης σύνθετων κοιλιοκηλών.

Οι Novitsky et al. (2012), παρουσίασαν μια νέα τεχνική που τροποποίησε την παραδοσιακή χειρουργική προσέγγιση (επέμβαση Rives-Stoppa) για ασθενείς με σημαντικά ελλείμματα του κοιλιακού τοιχώματος. Ως αποτέλεσμα, προτάθηκε η οπίσθια απελευθέρωση του εγκαρσίου κοιλιακού μυός (Transversus Abdominis Release- TAR), παρουσιάζοντας πολύ καλά αποτελέσματα όσον αφορά την υποτροπή και τις μετεγχειρητικές και διεγχειρητικές επιπλοκές. Η τεχνική TAR βασίζεται στους κύριους στόχους της ανακατασκευής του κοιλιακού τοιχώματος: αποκατάσταση της λειτουργικότητας του κοιλιακού τοιχώματος διατηρώντας τον αυτόλογο ιστό και ενίσχυση με ανθεκτικό πλέγμα με μικρότερο ποσοστό επιπλοκών. Μετά την παρουσίαση αυτής της νέας τεχνικής, πολλά κέντρα ξεκίνησαν την εφαρμογή της ως μέρος της τακτικής πρακτικής τους αναφέροντας παρόμοια αποτελέσματα, όπως οι Appleton et al. και Pujani et al, που βρήκαν χαμηλή συχνότητα υποτροπής και νοσηρότητας.

Στα πλεονεκτήματα της τεχνικής περιλαμβάνονται:

• Η δυνατότητα αποκατάστασης “δύσκολων”, υποτροπιάζουσων, επιπλεγμένων και γιγάντιων κοιλιοκηλών.
• Η πραγματική ανακατασκευή του κοιλιακού τοιχώματος χωρίς να βλάπτεται η νεύρωση των κοιλιακών μυών και άρα η πλήρης διατήρηση της λειτουργίας τους.
• Η περαιτέρω ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με την τοποθέτηση πλέγματος μεγάλων διαστάσεων, το οποίο τοποθετείται μεταξύ των κοιλιακών μυών και του περιτοναίου, η παρουσία του οποίου προφυλάσσει από το ενδεχόμενο υποτροπής της κήλης. Η θέση του πλέγματος απέχει τόσο από τα ενδοκοιλιακά όργανα όσο και από το δέρμα (αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλες μεθόδους). Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται στο ελάχιστο η δημιουργία ενδοκοιλιακών συμφύσεων, η πιθανότητα επιπλοκών από το χειρουργικό τραύμα (νέκρωση του δέρματος, διάσπαση, λοίμωξη) και η πιθανότητα επιμόλυνσης του πλέγματος η οποία θα απαιτούσε νέα επέμβαση για την αφαίρεσή του.
• Ο τρόπος καθήλωσης του πλέγματος είναι τέτοιος που η πιθανότητα εμφάνισης χρόνιου πόνου μετεγχειρητικά είναι μηδαμινή.

Τα ελλείματα του κοιλιακού τοιχώματος θεωρούνται πολύπλοκη παθολογία με αυξανόμενο επιπολασμό στη χειρουργική πρακτική. Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία, δηλαδή ανοιχτή χειρουργική επέμβαση στην κοιλία, έχουν 22-55% κίνδυνο κήλης. Συχνά, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα λόγω σοβαρής ασθένειας, πρέπει να υπομείνουν πολύπλοκα ελλείμματα του κοιλιακού τοιχώματος και άρα σύνθετες και μεγάλες κήλες που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής τους. Επιπλέον, η αποτυχία αποκατάστασης της κήλης συμβαίνει στο 25-54% των περιπτώσεων, με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους, της νοσηρότητας και των επιπτώσεων στην ποιότητα ζωής. Ως εκ τούτου, η ανάγκη για περαιτέρω χειρουργικές επεμβάσεις για τη διόρθωση ελλειμμάτων του κοιλιακού τοιχώματος, αποτελεί πρόκληση ακόμη και για έμπειρους χειρουργούς, που αναζητούν μια αξιόπιστη, ασφαλή και ανθεκτική ανακατασκευή αυτού.

Η μεγάλη εμπειρία μας, η άριστη γνώση και εφαρμογή όλων των νέων ρομποτικών, λαπαροσκοπικών αλλά και ανοιχτών τεχνικών μας έχουν δώσει εξαιρετικά αποτελέσματα ακόμη και σε στα πιο περίπλοκα περιστατικά.