Η 25η Φεβρουαρίου έχει ανακηρυχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Αιμορροϊδοπάθειας στοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση για καλύτερη αντιμετώπιση της νόσου. Η αιμορροϊδοπάθεια αποτελεί κοινό πρόβλημα και μία από τις παλαιότερες νόσους που γνωρίζει ο άνθρωπος. Ένας στους δύο ανθρώπους, από τον γενικό πληθυσμό, παρουσιάζει ή αναμένεται να παρουσιάσει αιμορροϊδοπάθεια κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Οι παθήσεις της περιοχής συχνά αποτελούν ταμπού και οι ασθενείς δεν προσέρχονται έγκαιρα στο χειρουργό, ενώ συχνά καταφεύγουν σε «γιατροσόφια» και λύσεις που καθιστούν την κατάστασή τους ακόμη χειρότερη. Η ανάγκη ενημέρωσης είναι επιτακτική καθώς η αιμορροϊδοπάθεια είναι μία πολύ συνηθισμένη πάθηση με σημαντικότατες συνέπειες για την ποιότητα ζωής του ασθενούς αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον.
Οι αιμορροΐδες αποτελούν φυσιολογικά στοιχεία της ανατομίας του πρωκτού. Σχηματίζονται από ινώδη, ελαστικά και αγγειακά στοιχεία (φλέβες) και συνεισφέρουν στην εγκράτεια, δημιουργώντας φυσιολογικά ογκώματα εντός του πρωκτού.
Οι αιμορροΐδες πάσχουν όταν παραμένουν συνεχώς διογκωμένες ή προπίπτουν από τον πρωκτό ή/και αιμορραγούν. Μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως εσωτερικές, εξωτερικές ή μεικτές. Οι αιμορροΐδες μπορούν επιπλέον να ταξινομηθούν περαιτέρω σε 4 κατηγορίες
• 1ου βαθμού: αιμορραγία χωρίς πρόπτωση
• 2ου βαθμού: πρόπτωση που ανατάσσεται από μόνη της
• 3ου βαθμου: πρόπτωση, η οποία για να αναταχθεί χρειάζεται χειρισμούς
• 4ου βαθμου: πρόπτωση, η οποία δεν ανατάσσεται

Γιατί δημιουργούνται οι αιμορροϊδες;
Αιτία της αιμορροϊδοπάθειας θεωρείται η άσκηση αυξημένης πίεσης στην περιοχή επί μακρόν. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις όπως χρόνια δυσκοιλιότητα, χρόνια διάρροια, εγκυμοσύνη κ.α.
Ποια είναι τα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας;
• Αιμορραγία: ζωηρού κόκκινου χρώματος, συνήθως κατά την αφόδευση (στη λεκάνη ή το χαρτί). Απώλεια αίματος μπορεί ενίοτε να συμβεί και κατά την άσκηση.
• Ακράτεια: οι διογκωμένες αιμορροΐδες εμποδίζουν την πλήρη σύγκλειση του δακτυλίου
• Τοπική ενόχληση – πόνος
• Κνησμός (φαγούρα)
• Προβολή (πρόπτωση δια του πρωκτού)

Πως γίνεται η διάγνωση των αιμορροϊδων;
Η διάγνωση είναι μάλλον απλή και τίθεται με την κλινική εξέταση από χειρουργό.
Η αιμορροϊδοπάθεια αποτελεί ένα ευρέως γνωστό όχι όμως και κατανοητό πρόβλημα στη σύγχρονη κοινωνία. Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στον πρωκτό δεν επισκέπτονται χειρουργό και το αποδίδουν σε αιμορροΐδες, γεγονός το οποίο μπορεί να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Επίσης, οι αιμορροΐδες μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν με άλλα σοβαρότερα προβλήματα της περιοχής.

Ποια είναι η θεραπεία των αιμορροϊδων;
Ανάλογα με το είδος, το βαθμό και τις επιπλοκές της αιμορροϊδοπάθειας η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική:

Η συντηρητική θεραπεία
συνιστάται σε αιμορροϊδοπάθει 1ου και ενίοτε 2ου βαθμού. Αποσκοπεί στην άρση του αιτίου της αιμορροϊδοπάθειας, με τη διόρθωση των προβλημάτων της αφόδευσης (δυσκοιλιότητα, παρατεταμένη προσπάθεια αφόδευσης). Απαιτείται προσαρμογή της δίαιτας και του τρόπου ζωής:
• Αύξηση πρόσληψης φυτικών ινών
• Αύξηση πρόσληψης νερού
• Μείωση πρόσληψης ερεθιστικών τροφών (αλκοόλ, καυτερά κ.α.)
• Η τοπική χρήση αλοιφών βοηθάει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων προσωρινά, αλλά δεν έχει αποτελέσματα μακροπρόθεσμα
• Η χρήση φλεβοτονωτικών φαρμάκων ΔΕΝ έχει επιστημονικά αποδεδειγμένο όφελος

Η χειρουργική θεραπεία
έχει ένδειξη σε αιμορροϊδοπάθεια 2ου, 3ου και 4ου βαθμού. Επεμβάσεις λιγότερο ριζικές, που μπορούν να γίνουν στα πλαίσια εξωτερικού ιατρείου, όπως απολίνωση των αιμορροΐδων με ελαστικούς δακτυλίους, σκληροθεραπεία και φωτοπηξία έχουν πλέον περιορισμένη εφαρμογή λόγω των σοβαρών επιπλοκών τους και της εξαιρετικά υψηλής πιθανότητας επανεμφάνισης των αιμορροΐδων.

Πως γίνεται η επέμβαση για τις αιμορροϊδες;
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές και η επιλογή μίας εξ’αυτών εξαρτάται από το βαθμό της αιμορροϊδοπάθειας, τις γνώσεις, την εμπειρία και τις προσωπικές προτιμήσεις του κάθε χειρουργού. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, με την πρόοδο της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής και της τεχνολογίας, η μετεγχειρητική περίοδος είναι πλέον σαφώς πιο «εύκολη» και ανώδυνη για τον ασθενή, ενώ οι υποτροπές αποτελούν ένα εξαιρετικά σπάνιο ενδεχόμενο.

Διαβάστε περισσότερα εδώ